Ο ερμηνευτής δανείζεται οποιοδήποτε δαχτυλίδι. Τοποθετείται καθαρά και ανοιχτά στην αριστερή γροθιά. Το δεξί χέρι φαίνεται να είναι απολύτως άδειο. Για να διασφαλιστεί ότι το δαχτυλίδι δεν μπορεί να ξεφύγει από το μανίκι, ο θεατής πιάνει σταθερά τον καρπό του καλλιτέχνη, χρησιμοποιώντας το ελεύθερο και άδειο δεξί του χέρι, ο ερμηνευτής πιάνει το χέρι στην τσέπη του παντελονιού του και αφαιρεί την κλειστή θήκη του κλειδιού του. Η θήκη ανοίγει και τα πλήκτρα φαίνονται να κρέμονται από τα κλιπ. Αλλά εκεί, ανάμεσα στα πλήκτρα, φαίνεται το ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΤΟΥ ΘΕΑΤΗ! Ο ερμηνευτής ανοίγει αργά τη δεξιά του γροθιά και είναι σίγουρο ότι είναι άδειο. Το δαχτυλίδι αφαιρείται από το κλιπ και επιστρέφεται στον θεατή. Αυτή είναι λαμπρή, διασκεδαστική μαγεία ύψιστης τάξης. Ανεξάρτητα από το πόσο προσεκτικά παρακολουθεί το κοινό σας, η μέθοδος είναι απολύτως μη ανιχνεύσιμη και μπερδεμένη. Το μυστικό βρίσκεται στη συσκευή ακριβείας που παρέχεται για αυτό το αποτέλεσμα.